Eiger Mittellegigrat - Integrale

Gisteren stond ik rond 9 uur ´s ochtends op de top van de Eiger. Niet via de Heckmaier Nordwand route, dat is definitief een brug te ver (rots tot V+ met op veel plaatsen een dun laagje ijs erover heen, erg los, moeilijk af te zekeren en een vrij grote kans op serieuze rock fall). haalbaar is wel de Mittellegi graat (D). een oude klassieke graatbeklimming die in de jaren 20 van de afgelopen eeuw voor het eerst is uitgevoerd. Rots tot V, maar de moeilijke passages zijn onscherp gemaakt door een groot aantal vaste touwen. jammer is dat die vaste touwen ook in vrij makkelijke passages te vinden zijn wat toch erg invloed heeft op het karakter van de hele beklimming, wat minder authentiek zou ik zeggen. maar toch een grote klassieke onderneming in de Berner Alpen met aan de ene kant het groene weiland van Alpiglen en aan de andere kant het eeuwige ijs van de Eismeere (gletsjers).
De beklimming start van de Mittellegihütte. maar dan klim je in feite maar de helft van de echte Mittellegigraat. Om die reden hebben we besloten om echt vanuit Alpiglen te gaan klimmen. Vanuit daar loop en klim je naar de Osteghütte aan de voet van de graat. die hut staat er sinds 1998 en biedt een perfect en vooral rustig vertrekpunt voor de beklimming. om de hut te bereiken moet je via een Klettersteig door een stijl couloir.
De volgende ochtend zijn we dan naar de sattel, Nord Hörnli en via de Hick naar de Mittellegihütte gegaan. Prachtige tour tot V+, waarbij een groot deel van de route eerder als klauteren in IIe en IIIe graads terrein te beschouwen is. en vergeet natuurlijk niet de losse puin die zo kenmerkend is voor de Eiger.

een gedetailleerde beschrijving van onze route is ook te vinden op http://www.bergtour.ch/gipfelbuch/detail/id/43832














Foto 1 Overzicht van de Eiger rechts (met de gigantische noordwand in de schaduw) en de lange Mittellegigraat van rechts naar links naar beneden trekkend. De Mittellegi-hut ligt ondergeveer halverwege op de graat (op het horizontale stuk) en de Ostegghut helemaal links op het laagste deel van de graat.





















Foto 2 blik vanaf vlak boven de Ostegghut naar de sattel. Typisch het puin waarvoor de Eiger beroemd en berucht is.




















Foto 3 Maar zo gauw het stijler wordt is de rots ook vaster, klauter en klimpassages wisselen af met stijl basisterrein.












Foto 4 de ochtend zon op de Mittellegigraat. Wij waren hier zeer snel onderweg, Mittellegi hut tot summit van de Eiger in 3,5 uur en dat ondanks het vele "verkeer" in de route.













Foto 5 "summit" met op de achtergrond de Jungfrau

Galenstock

Afgelopen zondag heb ik samen met Nando de Galengratverschneidung kunnen klimmen. Is een TD-route van 10 touwlengtes tot maximaal V+ (5c). De standplaatsen zijn ingericht maar voor de rest moet je zelf zorgen. De rots is erg mooi, onderin de 2e lengte een 5c passage op wrijving die met de D-schoenen toch wel erg lastig was om te klimmen. Bovenin dan een 2-tal prachtige versnijdingen die goed met behulp van Cams af te zekeren waren.
Aanloop ´s ochtends vanaf de Furkapass via de gletsjer naar het begin van de route (2uur) en dan klimmen 4-6 uur klimmen. Wij hebben op de D-schoenen en met de rugzak op 5 uur geklommen.
Een goede topo is te vinden in de Plaisier Oost gids van Jürg von Känel en natuurlijk in de SAC-Führer.
















Foto 1 De Galenstock vanaf de Furkapass, de Galengratversnijding eindigt helemaal links vlak onder het punt waar de sneeuw begint. Wij zijn vanaf die punt ca. 50 m naar rechts getraverseerd en hebben dan via 4 keer abseilen de gletsjer weten te bereiken.




















Foto 2 voorklimmend door de bloemetjes van lengte 3





















Foto 3 De laatste lengte, Nando klimt voor door de prachtige versnijding.

Alpien Plus trainingsweek

In het kader van het Alpien Plus project heb ik afgelopen week in de Ecrins een aantal mooie routes kunnen klimmen. Het idee van Alpien Plus is dat onder leiding van een Franse gids en een tweetal instructeurs van de NKBV geambitioneerde alpinisten zelfstandig grotere rots en ijstochten ondernemen. Techniek, tactiek en veiligheid zijn de centrale themas. Touwgroepen in wisselende samenstelling en natuurlijk afhankelijk van het weer beklimmen dan D tot ED routes.
Ik heb in de afgelopen week gelijk een viertal D- tot D+ routes kunnen klimmen:
1. zondag samen met Minke: Tete de la Maye, eerste deel van "du 5 a tire-larigot" VI- en dan halverwege overgestapt op de "Tu ris, Maye" VII+. ik moet wel bekennen dat die VII plaatpassages echt de glad waren voor mij. al met al wel een goed ingerichte route waar je juist prima aan je techniek kunt werken en dus af een toe gewoon kunt A0 als je er niet uitkomt.




















(de Tete de la Maye vanaf de camping, de route loopt door het centrale deel van de wand)

2. maandag met Cornee via La Grave naar de Refuge du Sele (uiteraard hebben we ´s ochtends eerst nog twee touwlengtes geklommen). Dinsdag dan de Point d´Amont Noord kante (3338m). De route is met V+ gewaardeerd, 850m lengte met een leuke aanloop van 1 uur vanaf de refuge en een nogal interessante afdaling als je zoals wij niet goed de topo bestudeert. De rots en de aard van de route zijn in het algemeen goed vergelijkbaar met de Badile Noordkante. Ook al is de Badile nog wat langer heb je in principe de berg voor je alleen, moet je standplaatsen en tussenzekeringen zelf plaatsen (wat ook goed gaat) en liggen de moeilijkheden bij 2 touwlengtes rond de 5c.





















(de noordgraat van de Point d´Amont in de avondzon vanaf de hut, prachtig)
















(Cornee in de tweede 5c lengte. prachtige vaste Ecrins graniet in geel en bruin)

3. woensdag nog met Cornee doorgegaan op de Aiguille Dibona. In tegenstelling tot de meeste touwgroepen wilden wij natuurlijk niet de compleet ingeboorde Visite Obilgatoire klimmen maar de alpiene Voie des Savoyards, VII-. Een super route met een spectaculaire traverse onder het dak door. Cornee heeft beide 6a-lengtes netjes voorgeklommen. Dit was voor mij net nog een tik te spannend. maar ook het naklimmen met de rugzak zorgde voor voldoende uitdaging.

4. als afsluiter ben ik dan met Sigrid donderdag nog een keer via La Grave naar de zo gezellige refuge du Sele gelopen om dan vrijdag ochtend vanuit die hut de Pilier Candeau in de Rateau zuidwand te klimmen. 2 uur aanlopen, 6 uur klimmen om 500 m pijler te scoren (ca 11 lengtes) met een moeilijkheidsgraad tot V+, uiteraard alles compleet zelf af te zekeren.















(De brede summit ridge van de Rateau gezien vanaf de Point d´Amont, onze route liep via de linker pijler. De twee pijler kunnen vanaf hier goed aan de hand van hun laagste punten in de gletsjer worden onderscheiden)




















(De candeau pijler gezien vanaf de gletsjer)


Al met al een super ervaring met over het algemeen positief feedback van de leiding. volgende stappen zijn nu langere tochten van hetzelfde niveau en proberen mijn voorklimniveau op eigen protection van V+ naar VI-/VI te pimpen. Daar wil ik nu de rest van de zomer aan werken. ben nu een paar dagen thuis en hoop eind van de week weer de Alpen in te kunnen.

Grosses Kino am Bumiller Pfeiler

Gisteren terug gekomen uit Zwitserland. Nadat ik eerst 8 dagen in Zurzach les gegeven heb was er nog tijd om aandacht te besteden aan een groot project: Bumiller Pfeiler op de Piz Palu. De route staat aangeschreven ergens tussen D+ en TD+. dus een grote gecombineerde route met ijs en sneeuw tot 70 graden en rots tot V+.
De route was niet in optimale conditie (nog vrij veel sneeuw en smeltwater in het rotsgedeelte). Ik heb de route samen met Nando kunnen klimmen. ook boven bij de uitstap hebben we nog zwaar moeten vechten in kniediepe sneeuw. 12 uur van de hut tot de hoofdtop van de Palu en nog een keer 3 uur afdalen terug naar de Diavolezza zijn de harde feiten van deze onderneming.
een uitgebreid verslag van Nando is te vinden op http://www.bergtour.ch/gipfelbuch/detail/id/43349 en voor de liefhebbers nog een paar prachtige fotos:









hier een overzichtsfoto: de Bumiller Pijler is de centrale (dus middenste pijler) van de drie pijlers van de noordwand van de Piz Palu (3901 m). De linker pijler is de oostpijler (of Kufnergrat) met rots tot III en heel soms IV en rechts de Spinas pijler die via een klein couloir beklommen kan worden.











Deze foto is ´s ochtends om half zes genomen: zonsopgang aan de Spinas pijler, links in de schaduw het onderste gedeelte van de Bumiller.














Na ongeveer 1 uur klimmen in het onderste gedeelte van de pijler proberen wij zo snel mogelijk links uit het lawinegevaarlijke gedeelte tussen Bumiller en Spinas te klimmen.











Vlak voor het bereiken van de sneeuwgraat in een goed klimbare sneeuwhelling van ca 45-50 graden. Wij hebben het hele onderste stuk simultaan aan het touw geklommen.















Nando op de sneeuwgraat vlak voor het begin van het rotsgedeelte.













hier in de eerste rotslengte.














naklimmend in de 3e lengte, in de diepte achter mij kun je sneeuwgraat zien waar we vandaan kwamen met helemaal daarachter zo 500m lager de Palu gletscher.














Nando in een van de V+ lengtes met een korte overhang. Boven zie je de tweede rotsgendarm.














het ingesneeuwde graatgedeelte vlak onder de afsluitende serac (volgende foto).















De escape naar veiliger terrein verliep direct links onder de serac.

Zo, zitten nu sinds 3 weken in ons boulderfase, volgens dat boek van Udo Neumann moet dat goed werken, over twee weken kijken we dan of niet die 7b´s in de hal kunnen scoren. helaas hebben ze net onze projectroute verwijdert, jammer dan, maar er is natuurlijk nog genoeg te doen, vervelende is alleen dat ik echt alle passen door had en de route al met twee bloks had kunnen klimmen. maar ja. niets aan te doen.
video van een bouldersessie van afgelopen week.

Denali 2008

ik kwam net nog de link naar onze expeditieblog uit 2008 tegen, leuk om de verhalen terug te lezen over Alaska. wat een natuur, wat een geweld. Morgen gaan twee Nederlanders richting Denali om daar de Cassin ridge te klimmen. Ben benieuwd, ik wens ze in ieder geval veel succes

http://www.expeditienet.nl/mckinley/index.cfm.html

M

eigen boulderwand

in het voorjaar heb ik het boek over klimtraining van Udo Neumann gelesen, Lizenz zum Klettern. Udo beschrijft in zijn boek veel over techniek, training, periodisering om je klimprestatie te verbeteren.
ik kan iedereen dit boek aanbevelen, zeker diegene die 2-3 keer per week traint. met de gerichte trainingsadviezen maak je vrij snel progressie in je klimprestatie. met dat boek wordt ook een dvd geleverd met veel videomateriaal. hartstikke leuk.
een hoofdstuk luidt: "zonder eigen boulderwand geen echte progressie". na het bekijken van dat hoofdstuk wist ik wel wat er moest gebeuren, een eigen boulderwand. in overleg met Noel van www.aap-climbing.nl had ik snel een eigen opzetje gemaakt. snel de nieuwe campusrungs erop, een selectie grepen en sindsdien kan ik extra bouldersessies thuis draaien. van duurtraining (cirkels klimmen ) tot bepaalde boulderproblemen (slopers, randjes, pockets) zit er eigenlijk alles in.

klimmen in de Ardennen

Zo, de afgelopen vier weekeinden goed mijn best gedaan in de Belgische Ardennen. Wij hebben elk weekeind een dag in Beez geklommen. Stijle kalk en zandsteen, erg mooi met sportieve hakenafstanden, verhoogd de spanning en maakt zo´n dag extra leuk...

Tot 4c heb ik daar nu redelijk wat routes met D-schoenen en stijgijzers geklommen, waar? zoek maar naar de krassen op de rots.

De 5e graads routes durf ik nog niet echt op D-schoenen omdat er toch veel afgeklommen is en de mogelijkheden voor een exacte voetplaatsing behoorlijk beperkt is met die klossen. Ach ja, zal wel ook een keer lukken.

Ik moet nog even aan Marjolein de video vragen van die D-schoen avonturen. dan zet ik het hier wel op de blog.

Aankomend weekeind ben ik een paar dagen in Spanje om sport te klimmen (Alicante) en met hemelvaart heb ik met Nanne een deal gesloten om dan weer eindleijk hoog alpien te klimmen. Beoogd doel is dan de Courtes in Chamonix. Kijken wat ie doet...

alpien rotsklimmen: Fleischbank

en nog een tocht im Wilden Kaiser geklommen.

alpien rotsklimmen: Totenkirchl

perfecte tocht in Kaiser kalk. met een set friends en nuts is de route goed af te zekeren, standplaatsen zijn geboord.

Taschach Eiswand

mooie tocht vanaf Taschachhaus in april 2009

alpien rotsklimmen: Bietschhorn

eerste deel van de tocht samen met Paul en Patricia geklommen. Voor Patricia was dit een eerste echte bergtocht, halverwege op de col onder de zuidgraat was het voor haar genoeg. Ik ben solo over de Zuidgraat (III+) naar de top van het Bietschhorn (3957m). Trouwens was dat 150 jaar en 1 dag nadat Leslie Stephen via deze route het Bietschhorn heeft eerstbeklommen.

alpien rotsklimmen: Badile

In augustus 2010 heb ik met mijn broer de 27 touwlengtes van de Badile N-kante geklommen. Mooi weer, een nogal interessante afdaling naar de Gianetti-hut en een spannend retourtje de volgende dag over twee stijle colouirs.

ice climbing 2

Arbonium, ook een route van 100m in de Oeschiwald van Kandersteg, WI5-. Dit was mijn eerste stijle ijsroute.

ice climbing 1

In januari 2010 heb ik Rattenpissoir voor geklommen: 100m, WI5, 2 lengtes. Op dit dag ook nog een WI5+ route nageklommen (Pingu). Beide routes zijn gelokaliseerd in Kandersteg, sektor Oeschiwald.