Chamonix

Afgelopen week zondag heb ik Miel op het station in Zürich opgehaald. Ik was al voor werk een aantal dagen in Zwitserland en Miel kwam met de nachttrein uit Nederland om dan vervolgens gezamenlijk richting Chamonix te gaan. De weersvoorspellingen waren goed en we wilden graag alpien gaan klimmen. Diverse touren waren in de laatste dagen geklommen, dus actuele info was beschikbaar, aan ons alleen de opdracht om te kiezen.

Zo besloten we om zondag middag met de baan omhoog te gaan naar de plan de Aiguille en daar in de hut te overnachten. De winterruimte was open en we hadden tot 6 uur heerlijke zon.

De volgende ochtend vertrokken we om 5.00h bij de hut om een lange alpiene ijsroute te klimmen, Fil a Plomb. De route loopt helemaal links van de Aiguille du Midi naar de Rognon du Plan (3601m). Met aanloop zijn het zo'n 1300 hoogtemeters. De lijn is makkelijk te zien omdat het eigenlijk een serie van smalle watervallen is.

foto 1 overzicht, links Fil a Plomb, de Frendopijler rechts heb ik afgelopen jaar geklommen

foto 2 mooie zonsopgang bij de aanloop

foto 3 overzicht instap, de dunne ijslijn van fil a plomb is links boven in de foto zichtbaar

foto 4 de eerste moeilijkheden 

De sleutellengte is ca. 50m ijs (WI4+ met een mixed exit ca M4). Het ijs was dik genoeg om te zekeren (heel fijn). Tussendoor hadden we vooral in de sleutellengte erg veel last van spindrift, soort koude douche die ongevraagd van boven op je afkomt. Maar het was erg gaaf klimmen, ik had al best wat fotos van die sleutellengte gezien en wilde daar heel graag omhoog. Prachtig.

foto 5 eerste blik op de sleutellengte

 

foto 5.1 in de sleutellengte

Daarna ging het over een aantal kleinere en minder steilere watervallen verder, leuk om te klimmen, goed af te zekeren.

foto 6 in de kleinere watervallen

vervolgens kwam een travrerse naar links, deels door ijs, sneeuw en rots. Het was te klimmen maar niet goed af te zekeren wat dan voor de naklimmer ook wel interessant was. De laatste 200 hoogtemeter gingen dan door een sneeuwcouloir verder naar links en het laatste stuk weer naar rechts. de uitstap was de verbindingsgraat tussen Aig du Midi en Aig du Plan. Deze tour had ik in juni al met Peter geklommen. niet moeilijk, maar toch nog meer dan 2 uur lopen en deels klimmen om bij de Cosmique hut te komen. beloond werden wij met een fantastische zonsondergang, zo mooi.

foto 7 zonsondergang op de Rognon du Plan

 

foto 8 zonsondergang aig du midi

vervolgens lekke biertje drinken en eten in de hut.

foto 9 feest in de hut :-)

De volgende dag wilden we eigenlijk rustig aan doen maar voor we het in de gaten hadden stonden we om 8.00 bij de instap van het Chere couloir. ook weer zo'n klassieker in het gebied.

foto 10 Chere couloir

foto 11 lengte 2 

Na 6 lengtes klimmen werd het terrein makkelijker en kun je kiezen tussen doorklimmen richting top van de Tacul of abseilen. Maar doorklimmen betekende wel weer een hele lange dag met een lange afdaling. nou ja, volgende keer dan. Dus we hebben geabseild. het was erg mooi ijs.

Op woensdag hebben we in de ochtend de weg terug genomen via de Cosmique graat om zo bij de kabelbaan van de Aig du Midi te komen. erg mooi klauteren in gecombineerd terrein.

foto 12 Aig du Midi van zuidwest, links begin van de arete du cosmique

Om 13.00 zaten we  in de auto met weer een paar prachtige klimdagen achter de rug.

verslag over de condities van fil a plomb vind je hier http://www.bergtour.ch/gipfelbuch/detail/id/53767

ijsklimmen Cogne 2

Oorspronkelijk waren Peter en ik afgelopen week van plan om in Chamonix te gaan klimmen. Na een telefoontje met de gardien van de Cosmique hut hebben we echter besloten om niet door te rijden naar Chamonix maar via de grote St. Bernard naar Cogne. Het weer was voor donderdag toch wat minder voorspelt dan de dagen ervoor. Ach ja, we wilden klimmen, en waar en welke route maakte helemaal niet zoveel uit. En Cogne is een uitstekend alternatief voor Chamonix, ik was daar begin januari voor het eerst geweest en er waren nog meer dan genoeg routes voor 5 dagen klimmen.

Woensdag middag arriverden we in de Valnontey. Prachtig weer, natuurlijk in de zon veel te warm om ijs te klimmen, maar ja, geen klimmen was ook geen optie. Dus gingen we woensdag in de middag nog richting de waterval Lauson.

 een jonge gems op zoek naar iets lekkers... 

Lauson, WI3

Luchttemperartuur rond de 0 graden zorgt natuurlijk voor heel soft ijs, dus het klimmen was echte fun.


Donderdag stond het Cold Couloir op het menu. Deze route hadden Bernd en ik in januari nog moeten skippen omdat er voor ons al touwgroepen waren. Deze keer moest het gebeuren, dus gingen we om half zeven op de parking in de Valleile weg. Het was even schrikken toen we ongeveer 15 minuten voor ons twee hoofdlampen zagen, maar zij gingen gelukkig naar een andere route. Dus hadden we het Cold Couloir voor ons alleen! yes!

de volgende lengte in het cold colouir, echt super leuk...

Mooie zonsopgang, mooi ijs en 7 touwlengtes klimmen, een geweldige route.Pas bij het abseilen kwamen we andere touwgroepen tegen.

Hier een korte video over het Cold Couloir.

Vrijdag (het werd steeds warmer), dus gingen we ook nog vroeger van start, waren we om half zeven de eerste touwgroep bij de waterval Tuborg, WI5. Een mooi makkelijke lengte om op te warmen en super oefening voor Peter om zich wat meer in het voorklimmen te bekwamen. Vervolgens de crux lengte met ca. 30m tussen 80 en 90 graden. De route was goed ingepickeld, scheelt heel veel, maar dan nog zijn 30m in dit terrein veel. Ik vond het geweldig, mooie structuren en leuke klimbewegingen. De volgende lengte - een stijl sneeuwveld - was weer voor Peter. De laatste lengte kreeg al zon toen ik halverwege die lengte was. Een aparte gewaarwording om met ijsklimmen zon te vangen, heerlijk, maar ja, in sommige routes ook gevaarlijk ivm vallend ijs. Deze route was wel safe, maar na het klimmen van die lengte zijn we wel zo snel mogelijk naar beneden gegaan.

de aan de andere kant van het dal (tegenover het cold colouir) met Candelabro del Coyote en rechts daarnaast Tuborg.

in de crux lengte van de Tuborg

Hier een korte video van de Tuborg

Op de terugweg van de Tuborg zag ik de steile pilaren van de route Stella Artice en dacht bij mezelf, vet apparaat voor morgen. Dus de volgende ochtend weer om half zeven weg bij de Parking en aanlopen naar Stella Artice. Toen we bij de instap kwamen werd direct duidelijk dat de zachte temperaturen van deze nacht niet erg goed waren geweest voor onze route (er kwam constant een beetje ijs naar beneden en het regende als hel). Heel slecht idee om hier nu in te stappen, vervolgens gingen we op zoek naar een alternatief voor die dag - we dachten b.v. aan Tutto Relativo, half uur terug lopen. Maar ja, toen we daar kwamen waren ongeveer 10 klimmers voor ons, nee, hier hadden we geen zin in. Dus doorlopen, en zo kwamen we uit bij de Lillaz Gully.



De Lillaz Gully is een vierde graads route met een mooi mixed uitklim (ongeveer M4). Je hebt super uitzicht op de Mont Blanc. De waterval is niet erg moeilijk en zo kreeg Peter weer ruimschoots gelegenheid om voor te klimmen. Lekker klimmen, lekker rustig en een mooi uitzicht, het leek bijna vakantie :-)

Zondag avond vloog Peter terug naar Berlijn, maar 's ochtends wilden we per se nog Tutto Relativo klimmen, en we dachten, als we nou heel vroeg vertrekken kunnen we wel de eerste bij de instap zijn. Dus, weer om half zeven weg bij de Parking (soort groundhog day gevoel) en we waren daadwerkelijk weer de eerste bij de instap. Om 9.15 hadden we de route al geklommen en om 10.15 waren we weer bij de auto, tijd genoeg om in Lillaz nog koffie te gaan drinken en van de zon te genieten.

vanuit Lillaz blik op de Lillaz Gully aan de linker kant en de dunne ijslijn van Tutto Relativo rechts van het midden. er is dus nog genoeg te doen, jammer dat ook in Cogne gezien het warme weer van deze week het ijsseizoen waarschijnlijk afgelopen is.