Flemalle - Carriere des Awirs

Begint toch langzamerhand ons basiskamp te worden. Eindelijk een keer in de tweede sector geklommen. Nicht so abgespeckt - wie wir in Deutschland sagen. De zon was zalig, rots prima, en na 80 m klimmen had je ook een leuk uitzicht op de Maas. Goede inleiding op de klimvakantie volgende week. Je zult het niet geloven, maar ik heb er zin in!

Bitter cold symphony - Canada winter 06-07

Zo, bijna zomervakantie, over twee weken hoop ik met Marieke een paar weken de Alpen te kunnen veroveren. Ter voorbereiding nog een korte flash back op mijn winter - experience in Canada. Twee weken, met een gemiddelde temperatuur van -15 graden was de dagelijkse koffie-traditie extra belangrijk. Samen met Paul had ik eigenlijk een mooi plan om vanuit Banff in de Rocky Mountains op tourenskis een mooie traverse van de "hidden Bonnet Icefields" te ondernemen. In het voorjaar wordt deze tocht soms ondernomen, maar in de diepste Canadese winter heeft deze tocht van 70 km al lang niemand meer ondernomen. In het dal zag het er mooi uit, weinig sneeuw en acceptable temperaturen van -15 leken ons ideaal om binnen 6 dagen de doorsteek naar Skoki-valley te maken. Betekende voor ons 2 dagen resevere gas en eten, kom je op een aardige bepakking van een kilo of 25 uit.


Heavy load training - the Canadian way













Na 2 uur klimmen bereikten we de inkt pots, waanzinnig om te zien dat bij deze lage temperaturen constant water van een temperatuur rond de 4 graden plus uit de grond bleef stromen.



















Na 6 uur wandelen hebben we kamp gemaakt. Met kamp maken bedoel ik dan zo snel mogelijk in de poedersneeuw een plateau te maken, tent op te zetten, sneeuw te smelten te eten en vervolgens zo snel mogelijk in je slaapzak te kruipen. Gemiddeld doen over dat hele actie zo'n twee uur. Dat is dus iets anders dan op het einde van een sportieve outdoor-dag lekker een hete douche te pakken, daarna de sauna in te duiken en de volgende ochtend na een uitgebreid ontbijt weer de piste op te gaan...









Die plastiek zakken van AH zijn echt super - een voor ontbijt, een voor de tussendoortjes en een voor het avondeten. Weet je wat pas echt leuk is? Dat per dag mijn rugzak lichter wordt!








Wat dan toch echt tegenviel was zo'n stom boordje, dat ons na 3 dagen zwoegen in de kou erop attendeerde dat we pas 16,5 km hadden gemaakt!!!!!!!!!!!!!!!! Weet je wat dat voor ons betekende? Nog geen 6km per dag, wat een teleurstelling, zo verschrikkelijk hard gewerkt, we hoopten zo zeer dat de sneeuw minder diep zou worden.........








De blik van Paul zegt genoeg........











Na de vierde nacht besluiten we terug te gaan. Hopeless, die diepe sneeuw! En we hopen dat onze eigen trail door de sneeuwval in voorgaande dagen nog zichtbaar en stabiel genoeg is om ons wat soepeler uit de wilderness terug naar huis te brengen. We voelden ons waanzinnig alleen! Het was koud, het was stil, en de diepe sneeuw nam ons elke kans om aan verder lopen te denken.



En bovendien waren we moe, de slaapzakken waren nat en dus koud, 's ochtends kwam ik mijn binnenschoenen niet meer in, en het heeft mij een uur gekost mijn voeten enigszins warm te krijgen...














Maar je word soms wel met fantastische momenten geconfronteerd.














Eindelijk de zon, die warmte en energie heeft ons enorm geholpen weer op gang te komen! Hier zie je prima hoe diep de trail was die we 4 dagen lang hebben moeten breken....





























Na onze experience twee jaar geleden in het winterlijke Canada was dit de tweede ronde hardcore-camping. Mooie belevenis, geen kans om de geplande route over de icefields te redden, we hebben in 6 dagen amper een kwart van de beoogde route gedaan. Maar ja, waar gaat het uiteindelijk om? Naar mijn idee om het bepalen van je eigen grenzen, we hebben ons best gedaan, maar we waren ook echt op! Heerlijk!